021-88881776

مقدمه و شروع به کار در Swift

در این مقاله از آموزش Swift قصد داریم به موضوع مقدمه و شروع به کار در Swift بپردازیم. این زبان برنامه‌نویسی مدرن توسط شرکت اپل معرفی شده و به دلیل سادگی، سرعت و امنیت بالای خود، توجه بسیاری از توسعه‌دهندگان را به خود جلب کرده است. در ادامه، از سطح مبتدی تا پیشرفته با مفاهیم Swift آشنا خواهیم شد و مسیر یادگیری را به‌صورتی گام‌به‌گام ترسیم می‌کنیم. هدف اصلی این بخش، مقدمه و شروع به کار در Swift و فراهم کردن دیدی کلی از روند یادگیری است. Swift به گونه‌ای طراحی شده که هم برای مبتدیان و هم برای حرفه‌ای‌ها مناسب باشد. به همین دلیل، قبل از هر چیز باید با فضای کلی این زبان و دلایل محبوبیت آن آشنا شویم. در این مقاله شما یاد خواهید گرفت که چگونه محیط توسعه را نصب کنید، اولین برنامهٔ خود را بنویسید و سپس با ویژگی‌های اساسی و پیشرفتهٔ Swift کار کنید.

آشنایی با زبان Swift

Swift یک زبان برنامه‌نویسی چندالگویی (Multi-Paradigm) است که توسط شرکت اپل برای توسعهٔ برنامه‌های iOS، macOS، watchOS و tvOS عرضه شده است. این زبان، برخلاف تصور رایج که فقط برای محصولات اپل به کار می‌رود، در سایر سیستم‌عامل‌ها نیز قابل استفاده است و حتی می‌توانید آن را روی لینوکس یا ویندوز (از طریق WSL) نصب کنید. اگرچه Swift زبان نسبتاً تازه‌ای است، اما داشتن یک درک عمیق از مبانی و مفاهیم اساسی آن در مسیر مقدمه و شروع به کار در Swift اهمیت بسزایی دارد.

یکی از اهداف اصلی اپل در طراحی Swift، ارائهٔ زبانی بود که هم برای مبتدیان و هم برای توسعه‌دهندگان حرفه‌ای جذاب باشد. برای رسیدن به این هدف، ویژگی‌های مختلفی در Swift گنجانده شده است که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:

نحو (Syntax) شفاف و ساده: دستور زبان Swift به‌نحوی طراحی شده که بتواند کدنویسی را روان و قابل خواندن کند. بسیاری از پیچیدگی‌های اضافی که در برخی زبان‌های قدیمی‌تر وجود داشت، در Swift حذف شده است و این موضوع یادگیری آن را سریع‌تر می‌کند.

مدیریت خودکار حافظه (ARC): Swift از Automatic Reference Counting استفاده می‌کند که بیشترِ فرایند مدیریت حافظه را به‌صورت خودکار انجام می‌دهد. به این ترتیب، دغدغهٔ توسعه‌دهنده برای آزادسازی حافظه (deallocate) در اغلب مواقع برطرف می‌شود و ریسک نشت حافظه (Memory Leak) کاهش می‌یابد.

اختیاری‌ها (Optionals): یکی از چالش‌های همیشگی در بسیاری از زبان‌ها، برخورد با متغیرهای تهی (nil) است. Swift با معرفی نوع اختیاری (?) و مکانیزم بستن اجباری (!) یا بسته‌بندی ایمن (if let/guard let)، به صورت قابل توجهی از بروز خطاهای ناشی از ارجاع تهی جلوگیری می‌کند.

چندالگویی (Multi-Paradigm): Swift نه‌تنها از شیءگرایی (OOP) پشتیبانی می‌کند، بلکه مفاهیم تابعی (Functional Programming) را نیز ارائه می‌دهد. شما می‌توانید از توابع مرتبه بالا، Closureها، و حتی ترکیبی از الگوهای مختلف برای ساختار بهتر کد استفاده کنید.

کامپایلر پیشرفته: Swift از کامپایلر LLVM استفاده می‌کند که بهینه‌سازی‌های متعددی را در زمان اجرا و هنگام کامپایل انجام می‌دهد. نتیجهٔ این امر، سرعت بالا در اجرای برنامه‌ها و کد است.

پشتیبانی از ماژول‌ها و بسته‌ها: وجود Swift Package Manager (SPM) فرآیند اضافه‌کردن کتابخانه‌ها و ابزارهای جانبی را بسیار ساده می‌کند. می‌توانید پروژه‌های بزرگ را به ماژول‌های جداگانه تقسیم کرده و هر ماژول را به‌صورت مستقل توسعه و تست کنید.

جامعهٔ فعال و متن‌باز (Open Source): در سال ۲۰۱۵، اپل بخش عمده‌ای از Swift را به‌صورت متن‌باز منتشر کرد. در نتیجه، اکنون Swift علاوه بر اکوسیستم اپل، توسط جامعه‌ای بزرگ از برنامه‌نویسان در پلتفرم‌های مختلف پشتیبانی و توسعه می‌شود.

با توجه به این ویژگی‌ها، Swift هم در پروژه‌های کوچک و آزمایشی و هم در برنامه‌های پیچیده و تجاری قابل استفاده است. این زبان سرعت بالایی در توسعه و اجرا دارد، از نظر امنیتی بسیار قابل اعتماد است و در عین حال، سادگی خود را حفظ کرده است. همهٔ این موارد دست به دست هم داده‌اند تا Swift به ابزاری قدرتمند برای انواع سناریوهای توسعهٔ نرم‌افزار تبدیل شود.

تاریخچه و فلسفهٔ طراحی Swift

تاریخچهٔ Swift

زبان Swift نخستین‌بار در کنفرانس جهانی توسعه‌دهندگان اپل (WWDC) در سال ۲۰۱۴ معرفی شد. رهبری اصلی طراحی Swift بر عهدهٔ کریس لتر (Chris Lattner) بود که سابقهٔ کار بر روی کامپایلر LLVM و زبان Objective-C را در کارنامه داشت. از همان زمان، اپل هدف‌گذاری مشخصی داشت: جایگزینی مناسب برای Objective-C در توسعهٔ برنامه‌های iOS و macOS که بتواند ضمن حفظ سرعت و کارایی بالا، سادگی و امنیت را نیز به همراه داشته باشد.

در سال ۲۰۱۵، با متن‌باز (Open Source) شدن Swift در مخزن‌های گیت‌هاب، جامعهٔ توسعه‌دهندگان گسترده‌تری به رشد و تکمیل آن کمک کردند. این تصمیم اپل باعث شد Swift از دایرهٔ محدود اکوسیستم اپل خارج شود و امکان استفاده از آن روی پلتفرم‌هایی نظیر لینوکس و حتی ویندوز (از طریق WSL) فراهم گردد. از آن زمان تاکنون، هر نسخهٔ جدید با مجموعه‌ای از بهبودها، ویژگی‌های تازه و اصلاحات در نحو (Syntax) همراه بوده است. به‌ویژه، سرعت کامپایل، بهینه‌سازی کد و ابزارهایی چون Swift Package Manager نیز در طول این مسیر تکامل چشم‌گیری داشته‌اند.

فلسفهٔ طراحی Swift

فلسفهٔ اصلی اپل در طراحی Swift، ساخت زبانی مدرن و کارآمد بود که هم برای افراد مبتدی و هم برای توسعه‌دهندگان حرفه‌ای مناسب باشد. در این راستا، از ترکیب ویژگی‌ها و ایده‌های زبان‌های برنامه‌نویسی گوناگون مثل Objective-C، Python و Ruby استفاده شد:

سادگی و شفافیت: یکی از انتقادات جدی به Objective-C، خوانایی پایین و پیچیدگی‌های نحوی بود. Swift آمده است تا با حذف زوائد اضافی، نگارش کد را ساده‌تر و خواناتر کند. نتیجهٔ این تلاش، زبانی با نحو (Syntax) مدرن و روان شده است که یادگیری را برای کاربران تازه‌کار راحت و برای حرفه‌ای‌ها سریع‌تر می‌سازد.

مدیریت حافظهٔ آسان: Swift از ARC (Automatic Reference Counting) برای مدیریت حافظه بهره می‌برد. این رویکرد، توسعه‌دهنده را از بسیاری از جزییات زمان آزادسازی حافظه بی‌نیاز می‌کند و همزمان تا حد زیادی خطر نشت حافظه را کاهش می‌دهد. البته در مواردی خاص، امکان کنترل دستی هم در اختیار توسعه‌دهنده قرار دارد.

امنیت در برابر خطاهای رایج: طراحی ویژگی‌هایی مثل اختیاری‌ها (Optionals) و بررسی نوع قوی (Strong Type Checking) برای پیشگیری از خطاهای معمول در کدنویسی صورت گرفته است. اپل می‌خواست از ارجاع‌های تهی ناخواسته، سرریزهای بافر، و … جلوگیری کند تا توسعه‌دهندگان با خیالی آسوده‌تر به نوشتن کد مشغول شوند.

چندالگویی (Multi-Paradigm): Swift نه‌تنها از شیءگرایی (OOP) بهره می‌برد، بلکه از مفاهیم تابعی (Functional Programming) نیز پشتیبانی می‌کند. این رویکرد چندالگویی، انعطاف‌پذیری زیادی به توسعه‌دهندگان می‌دهد؛ آن‌ها می‌توانند بسته به نیاز پروژه، از ابزارهای مختلف زبان در قالب الگوهای متفاوت استفاده کنند.

بازده بالا: برای اپل، یکی از نقاط کلیدی موفقیت یک زبان، کارایی و سرعت آن بود. Swift بر پایهٔ کامپایلر LLVM طراحی شده است که بهینه‌سازی‌های زیادی انجام می‌دهد. هدف، رسیدن به سرعتی در حد زبان‌های سطح پایین (مانند C) در کنار سادگی و امنیت زبان‌های سطح بالا است.

جامعه‌محور بودن: با متن‌باز شدن، Swift صرفاً ابزاری در اختیار اپل باقی نماند؛ بلکه جامعهٔ توسعه‌دهندگان در پیشبرد و بهبود قابلیت‌های جدید و پیشنهادهای تکاملی نقش کلیدی پیدا کردند. همین امر سبب شد تا Swift در مدت کوتاهی، رشد چشم‌گیری داشته باشد و به زبانی محبوب برای حوزه‌های فراتر از iOS نیز تبدیل شود.

در مجموع، اگر بخواهیم هدف غایی اپل را در یک جمله توصیف کنیم، می‌توان گفت: «Swift آمده است تا هم‌زمان، هم قوی، هم راحت و هم سریع باشد!» این ترکیب از ویژگی‌ها، Swift را از دیگر زبان‌های اپل (به‌ویژه Objective-C) متمایز کرده و باعث شده است که بسیاری از توسعه‌دهندگان، چه در اکوسیستم اپل و چه در پلتفرم‌های دیگر، به سمت آن متمایل شوند.

ویژگی‌ها و مزیت‌های زبان Swift

Swift به‌عنوان یک زبان نسبتاً جوان در دنیای برنامه‌نویسی توانسته است توجه بسیاری از توسعه‌دهندگان را جلب کند. این اقبال گسترده، تصادفی نیست؛ بلکه حاصل طراحی هوشمندانه و قابلیت‌های منحصربه‌فردی است که Swift ارائه می‌دهد. در ادامه، به تفصیل مهم‌ترین مزیت‌ها و ویژگی‌های این زبان را بررسی می‌کنیم.

سرعت بالا

Swift از کامپایلر LLVM استفاده می‌کند که بسیاری از بهینه‌سازی‌های سطح پایین (Low-level Optimizations) را به‌طور خودکار انجام می‌دهد. به‌همین دلیل، Swift اغلب در ردهٔ زبان‌های پرسرعتی مانند C و ++C قرار می‌گیرد. این سطح از کارایی برای ساخت اپلیکیشن‌هایی که نیازمند عملکرد و پاسخ‌دهی بالا هستند، اهمیت ویژه‌ای دارد. در پروژه‌های سنگین و زمان‌محور مانند بازی‌های موبایلی یا برنامه‌های محاسباتی پیچیده، این سرعت می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی داشته باشد.

امنیت قوی

یکی از نقاط قوت مهم Swift، تأکید بر امنیت در سطح زبان است.

اختیاری‌ها (Optionals): وجود متغیرهای اختیاری (?) و مکانیزم رفع ابهام (!) یا استفاده از if let و guard let برای دسترسی ایمن به مقادیر، ریسک خطاهای ناشی از ارجاع تهی (nil) را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد.
بررسی نوع قوی (Strong Type Checking): در Swift، سیستم نوع بسیار سخت‌گیرانه عمل می‌کند و هرگونه ناسازگاری در ورودی و خروجی تابع یا تخصیص متغیر را در مرحلهٔ کامپایل تشخیص می‌دهد. این امر از بروز خطاهای زمان اجرا (Runtime Errors) جلوگیری کرده و روند اشکال‌زدایی را آسان‌تر می‌کند.

سادگی در کدنویسی

Swift با هدف سهولت یادگیری و سرعت در توسعه طراحی شده است. نحو (Syntax) آن به‌گونه‌ای است که حتی توسعه‌دهندگان مبتدی نیز در مدت زمان کوتاهی می‌توانند مفاهیم پایه را بیاموزند و نخستین برنامهٔ خود را بنویسند.

خوانایی کد: کدهای Swift، در مقایسه با زبان‌های قدیمی‌تر مانند Objective-C، از نظر ساختار و نحو بسیار خواناتر هستند و به‌سادگی می‌توان آن‌ها را دنبال کرد.
حذف زوائد اضافی: بسیاری از ساختارهای پیچیده‌ای که در زبان‌های دیگر وجود دارد، در Swift ساده‌تر شده‌اند یا با رویکردی شهودی‌تر پیاده‌سازی شده‌اند (مانند Closureها و Genericها).

انعطاف‌پذیری بالا

Swift در زمرهٔ زبان‌های چندالگویی قرار می‌گیرد. این بدان معناست که شما محدود به شیءگرایی (OOP) نیستید و می‌توانید از پارادایم‌های دیگر مانند برنامه‌نویسی تابعی (Functional Programming) نیز استفاده کنید.

ترکیب شیءگرایی و تابعی: در Swift، امکان استفادهٔ همزمان از کلاس‌ها، Structها، Extensionها و همچنین توابع مرتبه بالا و Closureها وجود دارد. این موضوع انعطاف و قدرت زیادی را در طراحی معماری کد در اختیار توسعه‌دهنده قرار می‌دهد.
مقیاس‌پذیری: از پروژه‌های کوچک آزمایشی گرفته تا اپلیکیشن‌های پیچیدهٔ تجاری، Swift به‌خوبی پاسخ‌گوست و می‌توان با اعمال معماری مناسب، برنامه‌ها را تا هر اندازه گسترش داد.

چندسکویی بودن

اگرچه Swift در ابتدا به‌صورت اختصاصی برای اکوسیستم اپل (iOS، macOS، watchOS و tvOS) معرفی شد، اما امروزه بر روی پلتفرم‌های دیگر نیز قابل اجرا است.

macOS: استفادهٔ اصلی Swift در این پلتفرم و سایر سیستم‌عامل‌های اپل است. ابزارهایی مانند Xcode و Playground برای توسعهٔ آسان برنامه‌ها در اختیار شما هستند.
لینوکس: با متن‌باز شدن Swift، نسخهٔ رسمی آن برای توزیع‌های مختلف لینوکس (نظیر اوبونتو) منتشر شد. این موضوع به توسعه‌دهندگان سرور، اجازه می‌دهد از Swift در سمت بک‌اند نیز استفاده کنند.
ویندوز (WSL): هرچند هنوز نسخهٔ مستقل Swift برای ویندوز منتشر نشده، اما بسیاری از توسعه‌دهندگان با استفاده از Windows Subsystem for Linux و نصب Swift در آن، پروژه‌های خود را روی ویندوز مدیریت و کامپایل می‌کنند.
در مجموع، ویژگی‌ها و مزیت‌های زبان Swift، این زبان را به ابزاری قدرتمند برای توسعهٔ سریع، ایمن و منعطف تبدیل کرده‌اند. سادگی در یادگیری و به‌کارگیری آن، در کنار امنیت بالا و قابلیت اجرا روی پلتفرم‌های مختلف، Swift را در میان محبوب‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی مدرن قرار داده است.

نصب و راه‌اندازی محیط توسعه

در مسیر مقدمه و شروع به کار در Swift، یکی از نخستین گام‌ها فراهم کردن محیطی مناسب برای کدنویسی و اجرای برنامه‌ها است. خوشبختانه اپل و جامعهٔ متن‌باز، ابزارها و گزینه‌های مختلفی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار داده‌اند که بسته به نیاز و سیستم‌عاملی که استفاده می‌کنید، می‌توانید از آن‌ها بهره ببرید. در ادامه، روش‌های عمدهٔ نصب و راه‌اندازی Swift را مرور می‌کنیم.

۵.۱. نصب Xcode (در سیستم‌عامل مک)

دانلود و نصب

Xcode را می‌توانید مستقیماً از Mac App Store یا از طریق وب‌سایت توسعه‌دهندگان اپل دانلود کنید. حجم Xcode معمولاً نسبتاً بالا است؛ بنابراین پیش از شروع، از داشتن فضای کافی روی حافظهٔ سیستم اطمینان حاصل کنید.

نکته: در برخی موارد، نسخه‌های جدید Xcode تنها روی نسخه‌های جدیدتر macOS نصب می‌شوند؛ بنابراین مطمئن شوید سیستم‌عامل شما حداقل نیازمندی‌های نصب Xcode را دارد.

راه‌اندازی پروژه

پس از نصب Xcode، آن را باز کرده و گزینهٔ “Create a new Xcode project” را انتخاب کنید. سپس می‌توانید قالب پروژهٔ موردنظر خود (مانند iOS، macOS، tvOS یا watchOS) را برگزینید. در بخش زبان (Language)، حتماً Swift را برگزینید تا پروژه‌تان بر پایهٔ Swift ایجاد شود.

Interface Builder: ابزاری گرافیکی برای طراحی رابط کاربری در پروژه‌های iOS و macOS.
Debugger: محیطی برای دیباگ کردن کد، مشاهدهٔ مقادیر متغیرها، مدیریت نقاط توقف (Breakpoints) و …
Simulator: Xcode به‌طور پیش‌فرض شبیه‌ساز (Simulator) سیستم‌عامل‌های مختلف iOS، tvOS و watchOS را نیز در اختیار شما قرار می‌دهد تا بدون نیاز به دستگاه فیزیکی، کد خود را تست کنید.

مزیت Xcode:

ادغام کامل با ابزارهای اپل
پشتیبانی پیش‌فرض از Swift
امکانات گسترده برای تست و اشکال‌زدایی برنامه

۵.۲. استفاده از Swift Playground

Playground چیست؟

Playground یک محیط تعاملی ساده برای نوشتن و اجرای کد Swift به‌صورت آنی است. این ابزار در همان Xcode تعبیه شده و برای افرادی که در حال یادگیری Swift هستند و می‌خواهند بدون ساخت پروژه‌های سنگین، کد خود را تست کنند، بسیار مناسب است.

روش کار

Xcode را باز کرده و از منوی File، گزینهٔ “New” سپس “Playground” را انتخاب کنید.
نوع Playground را (مانند iOS یا macOS) تعیین و یک نام برای آن انتخاب کنید.
وارد محیط تعاملی شوید؛ در پنجرهٔ سمت راست نتیجهٔ اجرای کد و مقادیر متغیرها را بلافاصله خواهید دید.

مزیت Playground:

بدون نیاز به ساخت پروژهٔ کامل
مشاهدهٔ آنی خروجی و مقادیر
فوق‌العاده برای یادگیری و انجام آزمایش‌های کوتاه با Swift

۵.۳. استفاده از Swift REPL

Swift REPL

REPL مخفف Read-Eval-Print Loop است و در واقع یک ابزار خط فرمان تعاملی برای اجرای مستقیم دستورات Swift به صورت آنی محسوب می‌شود. با هر بار زدن کلید Enter، کد شما تفسیر (یا کامپایل کوتاه) شده و نتیجه برگردانده می‌شود.

نحوهٔ استفاده

در سیستم‌عامل macOS یا لینوکس، ترمینال را باز کنید.
دستور زیر را وارد کنید تا وارد محیط REPL شوید:

swift

اکنون می‌توانید مستقیماً دستورات Swift را وارد کنید و خروجی را در لحظه ببینید.
برای خروج از محیط REPL، دستور :quit یا کلیدهای Ctrl + D را بزنید.

موارد استفادهٔ REPL:

تست سریع توابع کوتاه یا بخشی از کد
یادگیری و آزمایش قطعه‌کدهای جدید
رفع اشکال در زمانی که نمی‌خواهید پروژهٔ کاملی بسازید

۵.۴. استفاده از Swift Package Manager (SPM)

SPM چیست؟

Swift Package Manager یک ابزار رسمی برای مدیریت پکیج‌ها و وابستگی‌ها در پروژه‌های Swift است. با استفاده از SPM می‌توانید کتابخانه‌های خارجی را به‌سادگی در پروژه‌هایتان اضافه کنید، همچنین پروژه را بسازید (Build) و تست‌های خودکار را اجرا نمایید.

مزایا

هماهنگی با ساختار Swift: بدون نیاز به ابزارهای شخص ثالث، از طریق SPM می‌توان پکیج‌های Swift را توزیع و استفاده کرد.
پشتیبانی از تست و اجرای چند سکویی: امکان تعریف تست‌های واحد (Unit Tests) و ساخت پروژه‌ها روی پلتفرم‌های مختلف.

مثال سریع

برای ایجاد یک پکیج جدید با ساختار اجرایی (Executable)، در ترمینال دستور زیر را وارد کنید:

swift package init --type executable

سپس پوشه‌ای با نام پروژه ساخته می‌شود که دارای فایل‌های پیش‌فرض مانند Package.swift (تعریف پکیج)، فولدر Sources و Tests است. برای ساخت یا اجرای پروژه، می‌توانید از دستورات زیر بهره ببرید:

swift build
swift run
swift test

۵.۵. استفاده در سیستم‌عامل‌های مختلف (لینوکس، ویندوز با WSL و …)

Swift در ابتدا مخصوص اکوسیستم اپل طراحی شد، اما با متن‌باز شدن آن، استفاده از این زبان روی پلتفرم‌های دیگر نیز رواج یافت.

لینوکس

بسته‌های نصبی رسمی Swift برای توزیع‌های محبوب لینوکس (مانند اوبونتو، فدورا و …) توسط جامعه و اپل ارائه می‌شوند.
کافی است به وب‌سایت رسمی Swift مراجعه کرده و بستهٔ متناسب با توزیع لینوکسی خود را دانلود و نصب نمایید.
پس از نصب، می‌توانید مانند macOS از ترمینال برای استفاده از REPL، SPM و اجرای فایل‌های Swift استفاده کنید.

ویندوز (WSL)

اگر از ویندوز ۱۰ یا ۱۱ استفاده می‌کنید، Windows Subsystem for Linux (WSL) به شما امکان نصب یک سیستم عامل لینوکس مجازی (مانند اوبونتو) در ویندوز را می‌دهد.
پس از نصب توزیع لینوکس در WSL، دستورالعمل‌های نصب Swift مشابه لینوکس اصلی قابل اجراست.
این روش مناسب افرادی است که به هر دلیل نمی‌توانند از macOS استفاده کنند اما مایل‌اند Swift را در یک محیط شبه‌لینوکس تجربه کنند.

اولین برنامه در Swift

پس از آشنایی با مقدمه و شروع به کار در Swift و راه‌اندازی محیط توسعه، زمان آن رسیده است که نخستین قدم عملی را بردارید و یک برنامهٔ ساده بنویسید. همانند سنت دیرینهٔ برنامه‌نویسی، این کار را با پیغام “Hello, World!” آغاز می‌کنیم. در ادامه، علاوه بر توضیح نحوهٔ ساخت پروژه در Xcode، نگاهی خواهیم داشت به ساختار کلی یک فایل Swift و گزینه‌های جایگزین برای اجرای اولین برنامه.

۱. ساخت یک پروژهٔ جدید در Xcode

اجرای Xcode:

ابتدا Xcode را اجرا کنید. اگر آن را نصب نکرده‌اید، می‌توانید از Mac App Store یا وب‌سایت اپل دریافت و نصب کنید.

ایجاد پروژه:

گزینهٔ “Create a new Xcode project” را انتخاب کنید.
در صفحهٔ باز شده، الگوی “Command Line Tool” را برگزینید.
این الگو مناسب‌ترین گزینه برای پروژه‌های ساده و آموزشی است که نیازی به رابط کاربری گرافیکی ندارند.
در بخش تنظیمات پروژه، زبان (Language) را روی Swift قرار دهید.

نام‌گذاری:

یک نام برای پروژه در نظر بگیرید (مثلاً “HelloWorld”) و محل ذخیرهٔ پروژه را انتخاب کنید.

ایجاد فایل‌ها و پوشه‌ها:

Xcode به‌صورت خودکار فایل‌ها و فولدرهای لازم را ایجاد می‌کند که معمولاً شامل فایلی با نام main.swift خواهد بود. این فایل، نقطهٔ شروع برنامهٔ شما است.

۲. کدنویسی

ویرایش فایل main.swift:

داخل این فایل، کد زیر را جای‌گذاری یا اضافه کنید:

print("Hello, World!")

این یک دستور ساده برای چاپ رشتهٔ “Hello, World!” در کنسول است.

بررسی و تحلیل کد:

دستور print در Swift مقادیر را در خروجی (کنسول) چاپ می‌کند.
نیازی به تابع اصلی (main()) ندارید؛ چرا که Swift در پروژه‌های ساده، نقطهٔ ورود را به صورت خودکار تشخیص می‌دهد.
اگر مایل باشید، می‌توانید کدهای بیشتری در این فایل اضافه کنید تا با دستوراتی همچون تعریف متغیر، دستورات شرطی یا حلقه‌ها آشنا شوید.

۳. اجرای برنامه

Run در Xcode:

بر روی دکمهٔ Run (مثلث سبزرنگ در بالای پنجرهٔ Xcode) کلیک کنید.
برنامهٔ شما کامپایل و اجرا می‌شود و نتیجه در بخش کنسول (Console) پایین Xcode نمایان خواهد شد.
اگر همه چیز به درستی پیش رفته باشد، پیغام “Hello, World!” را در کنسول مشاهده خواهید کرد.

اشکال‌زدایی اولیه:

در صورت بروز خطا (مانند اشتباهات املایی در کد)، بخش خطاها (Issues) در سمت چپ یا کنسول Xcode توضیحات لازم را ارائه می‌دهد.
می‌توانید با دوبار کلیک بر روی هشدار یا خطا، به محل دقیق آن در کد بروید و مشکل را رفع کنید.

۴. ساختار کلی یک فایل/پروژه Swift

Import:

اگر قصد استفاده از ماژول‌ها یا کتابخانه‌های خاصی را دارید، از دستور import در ابتدای فایل استفاده می‌کنید. برای مثال:

import Foundation

اما برای یک برنامهٔ سادهٔ “Hello, World!”، نیازی به این کار ندارید؛ چرا که Swift در سطح پایه امکانات مورد نیاز را در اختیار شما قرار می‌دهد.

کد اصلی (تغییرپذیر):

پس از دستورات import، می‌توانید متغیرها، توابع، کلاس‌ها یا ساختارهای موردنیاز برنامه را تعریف کنید. برای مثال:

var name = "Ali"
func greet(_ person: String) {
    print("Hello, \(person)!")
}
greet(name)

این بخش کاملاً انعطاف‌پذیر است و می‌تواند شامل چندین فایل جداگانه باشد که Xcode یا Swift Package Manager آن‌ها را کنار هم مدیریت می‌کنند.

تابع main (اختیاری):

در اغلب زبان‌ها، تابع main به‌عنوان نقطهٔ ورود برنامه تعریف می‌شود. اما در Swift، اگر پروژهٔ شما فاقد تابع main باشد، زبان به‌صورت پیش‌فرض کدهای اجرایی را از نخستین فایل می‌خواند.

در نسخه‌های جدید Swift، می‌توانید از ویژگی @main برای معرفی یک کلاس یا struct خاص به‌عنوان نقطهٔ شروع استفاده کنید. برای نمونه:

@main
struct MyProgram {
    static func main() {
        print("Hello from main!")
    }
}

این قابلیت مخصوص پروژه‌هایی است که ساختار مشخصی برای اجرا یا معماری پیچیده‌تر دارند.

۵. اجرای جایگزین برای نخستین برنامه (بدون Xcode)

علاوه بر Xcode، چند راه دیگر هم برای اجرای “Hello, World!” در Swift وجود دارد:

Swift Playground:

اگر قبلاً Xcode را نصب کرده‌اید، می‌توانید یک Playground جدید ایجاد کنید (گزینهٔ “File → New → Playground”).
یک فایل Playground آماده می‌شود که در همان محیط تعاملی کد را در لحظه اجرا می‌کند.
کد “Hello, World!” را در کادر سمت چپ بنویسید و نتیجه را بلافاصله در سمت راست مشاهده کنید.

خط فرمان (Command Line) با استفاده از Swift REPL:

در ترمینال، دستور زیر را وارد کنید تا به محیط REPL وارد شوید:

swift

کافی است بنویسید:

print("Hello, World!")

بلافاصله نتیجه در خط بعدی نمایش داده می‌شود.

Swift Package Manager (SPM):

در ترمینال، یک فولدر خالی بسازید و وارد آن شوید.
دستور زیر را وارد کنید تا یک پروژهٔ جدید از نوع اجرایی ایجاد شود:

swift package init --type executable

در فایل منبع (داخل فولدر Sources/نام‌پکیج شما/Main.swift)، عبارت print(“Hello, World!”) را قرار دهید و سپس با دستور swift run پروژه را اجرا کنید.

با نوشتن و اجرای یک برنامهٔ سادهٔ “Hello, World!”، رسماً سفر خود در مقدمه و شروع به کار در Swift را آغاز کرده‌اید. این مثال کوچک، تمام بخش‌های ضروری برای راه‌اندازی و اجرای یک برنامه در Swift را نشان می‌دهد: از ایجاد پروژه و فایل Swift گرفته تا ساختار کلی و نحوهٔ اجرای کد. در گام‌های بعدی، می‌توانید مفاهیم بیشتری مانند متغیرها، توابع، کلاس‌ها و … را به برنامه‌های خود اضافه کنید و مهارت‌تان را در Swift ارتقا دهید.

تور سریع Swift (A Swift Tour)

در ادامهٔ مقدمه و شروع به کار در Swift، با مروری سریع بر مفاهیم پایهٔ این زبان آشنا می‌شویم. این مفاهیم، شالودهٔ اصلی برنامه‌نویسی در Swift را تشکیل می‌دهند و یادگیری آن‌ها برای ادامهٔ مسیر آموزشی بسیار ضروری است. مثال‌های ارائه‌شده نیز کمک می‌کنند تا درک این مفاهیم برای شما ساده‌تر باشد.

۱. متغیرها و ثابت‌ها

متغیر (var): متغیرها در Swift مقادیر قابل تغییر دارند؛ یعنی می‌توانید پس از تعریف آن‌ها، مقدارشان را تغییر دهید.

var myVariable = 10
myVariable = 20  // تغییر مقدار متغیر

در این مثال، ابتدا مقدار 10 به myVariable اختصاص داده شده و سپس آن را به 20 تغییر داده‌ایم.

ثابت (let): ثابت‌ها پس از مقداردهی اولیه، غیرقابل تغییر هستند. این کار علاوه بر افزایش امنیت و خوانایی کد، از تغییرات تصادفی جلوگیری می‌کند.

let myConstant = 5
// myConstant = 10  // خطا! ثابت قابل تغییر نیست

نکته: استفادهٔ درست از var و let از اشتباهات رایج و تغییرات ناخواسته در برنامه جلوگیری کرده و منجر به نوشتن کد امن‌تر و منسجم‌تر می‌شود.

۲. نوع‌ها (Types)

Swift از سیستم نوع ایمن (Type Safety) استفاده می‌کند که اطمینان می‌دهد داده‌ها با نوع تعریف‌شده سازگار هستند:

var greeting: String = "Hello"
var number: Int = 42

String برای داده‌های متنی
Int برای اعداد صحیح
انواع دیگر نظیر Double (اعداد اعشاری)، Bool (درست و نادرست)، و … نیز در Swift وجود دارند.
اگر نوع متغیر در زمان تعریف مشخص نباشد، Swift معمولاً براساس مقدار اولیه، نوع را استنباط (Type Inference) می‌کند:

var inferredValue = 3.14 // به‌طور خودکار نوع آن Double خواهد بود

 

۳. اختیاری‌ها (Optionals)

یکی از تفاوت‌های مهم Swift با بسیاری از زبان‌های دیگر، سیستم اختیاری‌هاست. اختیاری‌ها اجازه می‌دهند یک متغیر، یا حاوی یک مقدار مشخص باشد یا تهی (nil)، و این موضوع به‌صورت ایمن مدیریت شود.

var optionalName: String? = "Ali"
print(optionalName!)  // باز کردن اختیاری به صورت اجباری (Force Unwrap)

if let name = optionalName {
    print("نام شما: \(name)")
} else {
    print("مقدار تهی است.")
}

در مثال بالا، optionalName? نشان می‌دهد که این متغیر ممکن است مقدار String یا nil داشته باشد.
برای استفادهٔ ایمن، بهتر است از ساختار if let یا guard let استفاده کنید تا از ارجاع‌دهی ناخواسته به مقدار nil جلوگیری شود.
نکته: استفادهٔ بی‌رویه از ! برای خارج کردن مقدار اختیاری (Force Unwrap) توصیه نمی‌شود، چرا که می‌تواند منجر به خطای زمان اجرا (Runtime Error) شود.

۴. توابع (Functions)

توابع در Swift با کلمهٔ کلیدی func تعریف می‌شوند. می‌توانید پارامترها و مقادیر بازگشتی را با نوع مشخص‌کنید:

func greet(person: String) -> String {
    return "Hello, \(person)!"
}

print(greet(person: "Reza"))

ورودی‌ها: می‌توانید چندین پارامتر برای یک تابع تعریف کنید و حتی نام برچسب پارامترها را برای خوانایی بیشتر مشخص کنید.
خروجی: با استفاده از -> Type نوع مقدار بازگشتی را تعیین می‌کنید. اگر تابع شما مقدار بازگشتی ندارد، می‌توانید از -> Void یا حتی حذف آن استفاده کنید.

۵. حلقه‌ها (Loops)

Swift از حلقه‌های for-in، while و repeat-while پشتیبانی می‌کند.

for i in 1...5 {
    print(i)
}

var counter = 0
while counter < 3 {
    print(counter)
    counter += 1
}

در حلقهٔ for i in 1…5، متغیر i از مقدار ۱ تا ۵ را در برمی‌گیرد و در هر iteration افزایش می‌یابد.
ساختار while نیز تا زمانی که شرط برقرار است، قطعه‌کد درون حلقه را اجرا می‌کند.
نکته: در Swift، برای محدوده‌ها (Ranges) از عملگرهای … (بسته) و ..< (نیمه‌باز) می‌توانید استفاده کنید.

۶. دستورات شرطی (Conditionals)

برای کنترل جریان اجرای برنامه، Swift دستور if-else و switch را ارائه می‌دهد. در ساده‌ترین حالت می‌توان از if-else استفاده کرد:

let age = 20
if age >= 18 {
    print("You are an adult.")
} else {
    print("You are underage.")
}

در مثال فوق، اگر مقدار age برابر با ۱۸ یا بیشتر باشد، پیغام “You are an adult” چاپ خواهد شد؛ در غیر این صورت پیغام دوم نشان داده می‌شود.
دستور switch نیز برای شرایط پیچیده‌تر مفید است و قابلیت منطبق‌سازی روی مقادیر مختلف و الگوهای پیشرفته (Pattern Matching) را فراهم می‌کند.

۷. کلاس‌ها و ساختارها (Classes & Structs)

Swift هم از کلاس‌ها (class) و هم از ساختارها (struct) پشتیبانی می‌کند. این دو مفهوم از بسیاری جهات شبیه یکدیگر هستند، اما در Swift ساختارها ارزش‌مدار (Value Type) و کلاس‌ها مرجع‌مدار (Reference Type) هستند.

class Person {
    var name: String
    
    init(name: String) {
        self.name = name
    }
    
    func sayHello() {
        print("Hello, my name is \(name).")
    }
}

let person = Person(name: "Sara")
person.sayHello()

از کلاس می‌توانید برای ایجاد اشیایی (Objects) استفاده کنید که به‌صورت ارجاعی در حافظه مدیریت می‌شوند.
وجود سازنده (Initializer) (init()) برای مقداردهی اولیهٔ ویژگی‌ها، در صورت نیاز الزامی است.

ساختارها (Struct)

struct Book {
    var title: String
    var author: String
    
    func getInfo() -> String {
        return "\(title) by \(author)"
    }
}

let myBook = Book(title: "Swift Basics", author: "John Smith")
print(myBook.getInfo())

ساختارها در Swift برخلاف کلاس‌ها، Value Type هستند؛ یعنی هنگام انتساب به یک متغیر جدید یا ارسال در تابع، کپی می‌شوند.
در بسیاری از موارد که به ارجاع همگانی نیاز ندارید، استفاده از ساختار می‌تواند انتخاب بهتری باشد (سبک‌تر، امن‌تر و مناسب چندنخی).

مفاهیمی که در این تور سریع Swift مطرح شد، پایه و اساس برنامه‌نویسی در این زبان را تشکیل می‌دهند. با یادگیری و تمرین روی متغیرها، ثابت‌ها، نوع‌ها، اختیاری‌ها، توابع، حلقه‌ها، دستورات شرطی و نحوهٔ تعریف کلاس‌ها و ساختارها، می‌توانید مقدمه و شروع به کار در Swift را پشت سر بگذارید و آمادهٔ حرکت به سمت مباحث پیشرفته‌تری مانند پروتکل‌ها (Protocols)، اکستنشن‌ها (Extensions)، جنریک‌ها (Generics)، و در نسخه‌های جدیدتر، Concurrency با async/await شوید.

نتیجه‌گیری

در این مقاله، با مقدمه و شروع به کار در Swift آشنا شدیم و گام‌به‌گام مسیر یادگیری این زبان قدرتمند را بررسی کردیم. از تاریخچه و فلسفهٔ طراحی Swift گرفته تا نصب محیط توسعه و نوشتن اولین برنامه، تلاش کردیم مفاهیم پایه را به‌صورت شفاف توضیح دهیم. Swift با سرعت بالا، امنیت چشمگیر و سادگی در کدنویسی، گزینه‌ای ایده‌آل برای توسعه‌دهندگانی است که به دنبال زبان برنامه‌نویسی مدرن و کارآمد هستند. اکنون که با مقدمه و شروع به کار در Swift آشنا شدید، می‌توانید قدم‌های بعدی را با اعتمادبه‌نفس بیشتری بردارید، ابزارهای مرتبط مانند Xcode و Swift Package Manager را به‌کار گیرید، مفاهیم پیشرفته‌تری مثل پروتکل‌ها و برنامه‌نویسی همروند (Concurrency) را بیاموزید، و در نهایت برنامه‌هایی حرفه‌ای برای پلتفرم‌های مختلف بسازید.

مقدمه و شروع به کار در Swift

دیدگاه های شما

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *