آموزش مفاهیم بهینه‌سازی و مقیاس‌پذیری در React

در این آموزش React، به بررسی مفاهیم بهینه‌سازی و مقیاس‌پذیری در React می‌پردازیم که یکی از محبوب‌ترین کتابخانه‌های جاوا اسکریپت برای ایجاد رابط‌های کاربری پویا و کارا است. آشنایی با این مفاهیم به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا برنامه‌هایی با عملکرد بهینه و قابلیت مقیاس‌پذیری بالا بسازند. این مقاله تلاش دارد تا از سطح مبتدی تا پیشرفته، به صورت جامع و گام‌به‌گام، تکنیک‌های بهبود عملکرد و مقیاس‌پذیری را بررسی کند و شامل مثال‌های عملی و توضیحات ساده باشد. با ما همراه باشید تا تمامی نکات مهم را برای بهبود پروژه‌های خود یاد بگیرید.

پروفایلینگ عملکرد در React

پروفایلینگ عملکرد در React به معنای تجزیه‌وتحلیل دقیق نحوه عملکرد اپلیکیشن، مصرف منابع و شناسایی نقاطی است که ممکن است باعث کندی برنامه شوند. با استفاده از پروفایلینگ می‌توانید گلوگاه‌ها و مشکلات مربوط به عملکرد را پیش از آنکه به مسائلی پیچیده و مشکل‌ساز تبدیل شوند، شناسایی کرده و حل کنید. ابزارهای پروفایلینگ به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا به صورت دقیق، زمان و منابع مصرفی هر کامپوننت را بررسی کرده و بهینه‌سازی‌های لازم را اعمال کنند. در این بخش، به ابزارها و تکنیک‌های پروفایلینگ عملکرد در React می‌پردازیم.

ابزارهای پروفایلینگ

React DevTools Profiler: افزونه React DevTools یکی از ابزارهای اصلی برای پروفایلینگ در React است. با این افزونه می‌توانید کامپوننت‌ها را ردیابی کنید، میزان استفاده از حافظه و زمان پردازش هر کامپوننت را بسنجید و نقاطی را که باعث کندی می‌شوند شناسایی کنید. به‌طور مثال، اگر کامپوننتی به‌طور غیرضروری رندر می‌شود، DevTools به شما نشان خواهد داد که چه عواملی باعث این رندرهای اضافی شده‌اند.

Performance Monitor در مرورگرها: مرورگرهایی مانند Chrome و Firefox ابزارهای پروفایلینگ داخلی دارند که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند عملکرد اپلیکیشن را از طریق ضبط و تحلیل پروسه‌های مختلف مورد ارزیابی قرار دهند. Chrome DevTools به عنوان مثال، امکان ضبط پروفایل عملکرد، بررسی تکرار رندرها، و محاسبه زمان بارگذاری هر کامپوننت را فراهم می‌کند. از این طریق می‌توانید مشاهده کنید که کدام بخش از اپلیکیشن شما زمان بیشتری برای بارگذاری و اجرا نیاز دارد.

روش‌های بهینه‌سازی عملکرد

۱. تکرار محاسبات گران قیمت را کاهش دهید: یکی از دلایل اصلی کاهش عملکرد در برنامه‌های React، تکرار محاسبات سنگین است. برای مثال، اگر محاسبات پیچیده‌ای در تابع رندر دارید، می‌توانید از React.memo برای جلوگیری از رندر مجدد کامپوننت در صورتی که props تغییری نکرده باشد استفاده کنید. همچنین، useMemo می‌تواند برای ذخیره‌سازی نتایج محاسبات پیچیده و جلوگیری از اجرای مجدد آنها در هر رندر مفید باشد.

import React, { useMemo } from 'react';

function ExpensiveComponent({ data }) {
  const computedData = useMemo(() => {
    // محاسبات پیچیده
    return heavyComputation(data);
  }, [data]);

  return <div>{computedData}</div>;
}

۲. جلوگیری از رندرهای غیرضروری: یکی دیگر از تکنیک‌های بهینه‌سازی، جلوگیری از رندرهای غیرضروری است. کامپوننت‌های React به‌طور پیش‌فرض با هر تغییر کوچک در props یا state رندر می‌شوند، اما با استفاده از shouldComponentUpdate یا React.PureComponent، می‌توانید به React بگویید که تنها در صورت تغییر واقعی props یا state، کامپوننت را دوباره رندر کند.

import React, { PureComponent } from 'react';

class OptimizedComponent extends PureComponent {
  render() {
    return <div>{this.props.value}</div>;
  }
}

۳. تقسیم کد: تقسیم کد یکی از تکنیک‌های بهینه‌سازی است که با جدا کردن قسمت‌های مختلف برنامه به فایل‌های کوچکتر، زمان بارگذاری اولیه را کاهش می‌دهد. با استفاده از React.lazy و Suspense، می‌توانید تنها بخش‌های مورد نیاز را بارگذاری کنید و بخش‌های دیگر را به صورت غیرهمزمان بارگذاری نمایید.

import React, { Suspense } from 'react';

const LazyComponent = React.lazy(() => import('./LazyComponent'));

function MyApp() {
  return (
    <Suspense fallback={<div>در حال بارگذاری...</div>}>
      <LazyComponent />
    </Suspense>
  );
}

نکات کاربردی در پروفایلینگ

شناسایی نقاط حساس به منابع: در بسیاری از برنامه‌های React، برخی کامپوننت‌ها مصرف بالایی از حافظه یا پردازنده دارند. با استفاده از پروفایلینگ، این نقاط را شناسایی و بهینه‌سازی کنید.
کاهش وابستگی‌ها در توابع رندر: توابع پیچیده و سنگین در render باید حداقل وابستگی‌ها را داشته باشند و تنها در صورت نیاز اجرا شوند.
بروزرسانی هدفمند DOM: با استفاده از تکنیک‌های مناسب، تنها تغییرات ضروری در DOM اعمال شود، زیرا به‌روزرسانی غیرضروری DOM می‌تواند زمان‌بر باشد و کارایی برنامه را کاهش دهد.
پروفایلینگ عملکرد، فرایندی مستمر است که با بررسی و رفع مداوم مشکلات می‌توان برنامه‌ای بهینه و سریع داشت. با استفاده از تکنیک‌های بالا و ابزارهای پروفایلینگ، می‌توانید به بهبود عملکرد و تجربه کاربری برنامه‌های React خود کمک کنید.

پشتیبانی از رندر سرور (SSR)

رندر سرور (SSR) یک تکنیک کلیدی برای بهبود عملکرد و مقیاس‌پذیری اپلیکیشن‌های React است که به ویژه در برنامه‌های بزرگ و پیچیده وب بسیار مفید است. در SSR، صفحات وب در سرور رندر می‌شوند و به صورت HTML خالص به مرورگر کاربر ارسال می‌گردند. این فرآیند، برخلاف رندر سمت کلاینت که در آن تمام محتوای برنامه در مرورگر کاربر بارگذاری می‌شود، به کاربران امکان مشاهده محتوای صفحه را با سرعت بیشتری می‌دهد و تجربه کاربری را بهبود می‌بخشد.

مزایای رندر سرور

بهبود SEO: از آنجا که در SSR، محتوای صفحه به صورت HTML کامل به کاربر و موتورهای جستجو ارسال می‌شود، موتورهای جستجو می‌توانند به راحتی محتوای صفحات را تجزیه و تحلیل کنند و از این رو، سایت شما بهبود چشمگیری در رتبه‌بندی موتورهای جستجو خواهد داشت. این مزیت برای وب‌سایت‌هایی که محتوای خود را به صورت پویا تغییر می‌دهند و به دیده شدن در جستجوها اهمیت می‌دهند، بسیار ارزشمند است.

سرعت بارگذاری بیشتر: با استفاده از SSR، محتوای اصلی صفحه بلافاصله در اختیار کاربر قرار می‌گیرد، حتی پیش از بارگذاری کامل فایل‌های JavaScript. این به معنای تجربه کاربری بهتر و افزایش تعامل کاربر با سایت است، به ویژه در سرعت‌های اینترنتی پایین یا در دستگاه‌های با قدرت پردازشی کمتر.

عملکرد بهتر در دستگاه‌های ضعیف‌تر: چون پردازش اصلی در سمت سرور انجام می‌شود، بار کمتری بر روی دستگاه کاربر قرار می‌گیرد. این موضوع به ویژه برای کاربران با دستگاه‌های قدیمی یا با سخت‌افزار ضعیف بسیار مناسب است.

کاهش زمان TTFB (زمان برای اولین بایت): با استفاده از SSR، زمان رسیدن اولین بایت داده به مرورگر کاربر کاهش می‌یابد. این موضوع باعث افزایش پاسخ‌دهی و سرعت بالاتر اپلیکیشن می‌شود.

چالش‌های رندر سرور

افزایش بار سرور: از آنجا که رندر صفحات در سمت سرور انجام می‌شود، بار اضافی به سرور وارد می‌شود. این موضوع نیاز به منابع بیشتر و بهینه‌سازی دقیق دارد.
مدیریت وضعیت در SSR: در SSR، مدیریت وضعیت به دلیل بارگذاری اولیه از سمت سرور، پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. برای همگام‌سازی وضعیت‌ها بین سرور و کلاینت نیاز به تکنیک‌های ویژه‌ای است.

ابزارهای مورد استفاده برای SSR

Next.js: یکی از محبوب‌ترین فریم‌ورک‌ها برای پشتیبانی از SSR در React، فریم‌ورک Next.js است. این فریم‌ورک قابلیت‌های SSR، SSG (Static Site Generation)، و CSR (Client-Side Rendering) را به صورت یکپارچه ارائه می‌دهد و به شما امکان می‌دهد بسته به نیاز، هر صفحه را به روش دلخواه رندر کنید. از مزایای Next.js می‌توان به مسیریابی ساده، بهینه‌سازی خودکار برای SEO و ابزارهای مدیریت داده اشاره کرد.

مثال Next.js با SSR:

import { useEffect, useState } from 'react';

function HomePage({ initialData }) {
  const [data, setData] = useState(initialData);

  return (
    <div>
      <h1>صفحه اصلی با رندر سرور</h1>
      <p>{data}</p>
    </div>
  );
}

export async function getServerSideProps() {
  const res = await fetch('https://api.example.com/data');
  const initialData = await res.json();
  
  return { props: { initialData } };
}

export default HomePage;

در این مثال، getServerSideProps قبل از رندر در سرور اجرا می‌شود و داده‌ها را به کامپوننت ارسال می‌کند. این فرآیند باعث می‌شود که کاربر بلافاصله محتوای صفحه را دریافت کند.

Gatsby: Gatsby یک فریم‌ورک دیگر مبتنی بر React است که برای تولید سایت‌های استاتیک طراحی شده، اما به لطف SSR و قابلیت‌های ساخت صفحات استاتیک، گزینه‌ای عالی برای وب‌سایت‌های محتوایی به شمار می‌رود. Gatsby از GraphQL برای مدیریت داده استفاده می‌کند و با پلاگین‌های مختلف، توسعه‌دهندگان را در ساخت سریع و بهینه صفحات یاری می‌دهد. این فریم‌ورک قابلیت ساخت صفحات استاتیک را در زمان ساخت (build) دارد که در بهبود سرعت بارگذاری و عملکرد وب‌سایت تأثیر قابل توجهی دارد.

مثال Gatsby با SSR:

برای فعال‌سازی SSR در Gatsby، می‌توانید از تابع onCreatePage و createPage استفاده کنید تا صفحات را به صورت پویا در زمان ساخت ایجاد کنید.

نکات و موارد کاربردی در SSR

بهینه‌سازی کَش (Cache): در SSR، به دلیل بارگذاری صفحات در سرور، می‌توانید از کش برای ذخیره صفحات پر بازدید استفاده کنید و فشار روی سرور را کاهش دهید.
استفاده از CDN برای منابع استاتیک: با قرار دادن منابع استاتیک در CDN، می‌توانید از سرعت بالاتری برای بارگذاری این منابع بهره‌مند شوید.
تنظیمات دقیق برای رندر انتخابی: در برخی از اپلیکیشن‌ها، می‌توانید تنها صفحات پر بازدید یا آنهایی که نیاز به بهینه‌سازی SEO دارند را با SSR و دیگر صفحات را با CSR (Client-Side Rendering) رندر کنید.
استفاده از SSR در React یک تکنیک پیشرفته برای بهینه‌سازی و مقیاس‌پذیری برنامه است که به تجربه کاربری بهتر و عملکرد بهینه‌تر منجر می‌شود. با استفاده از ابزارهای مناسب مانند Next.js و Gatsby، می‌توانید به راحتی اپلیکیشن‌های SSR را پیاده‌سازی کرده و از مزایای آن در بهبود سرعت و SEO بهره‌مند شوید.

سرویس‌های پیشرفته و هماهنگی وضعیت (Advanced Services and State Synchronization)

در برنامه‌های React با مقیاس بزرگ، مدیریت و هماهنگی وضعیت کامپوننت‌ها یکی از چالش‌های اصلی است. هماهنگ‌سازی وضعیت به معنای اطمینان از این است که همه کامپوننت‌ها از داده‌های به‌روز استفاده می‌کنند و در عین حال عملکرد برنامه نیز بهینه باقی می‌ماند. برای رسیدن به این هدف، ابزارها و تکنیک‌های پیشرفته‌ای وجود دارد که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا به‌صورت کارا و بدون ایجاد بار اضافی وضعیت را مدیریت کنند. در این بخش، این ابزارها و روش‌ها را بررسی می‌کنیم.

ابزارهای مدیریت وضعیت

Redux: Redux یکی از پراستفاده‌ترین کتابخانه‌های مدیریت وضعیت برای برنامه‌های React است و برای پروژه‌هایی با مقیاس بزرگ بسیار مناسب است. در Redux، وضعیت به صورت مرکزی و در یک Store (ذخیره‌ساز) نگهداری می‌شود و از طریق اکشن‌ها و ردیوسرها مدیریت می‌شود. Redux به دلیل ساختار مناسب و انعطاف‌پذیری‌اش در برنامه‌های پیچیده، قابلیت هماهنگ‌سازی وضعیت را به شکل موثری فراهم می‌کند.

اکشن‌ها و ردیوسرها: در Redux، اکشن‌ها تعریف می‌کنند که چه اتفاقی در وضعیت باید رخ دهد و ردیوسرها مسئول بروزرسانی وضعیت بر اساس این اکشن‌ها هستند. این ساختار باعث می‌شود که مدیریت وضعیت به صورت شفاف و قابل پیش‌بینی انجام شود.
استفاده از middleware: Redux با استفاده از میان‌افزارهایی مانند Redux Thunk یا Redux Saga امکان مدیریت فرآیندهای ناهمزمان و درخواست‌های API را نیز فراهم می‌کند. این ویژگی در برنامه‌های پیچیده که نیاز به هماهنگ‌سازی داده‌ها از چندین منبع دارند بسیار مفید است.
Context API: Context API یک ابزار داخلی React است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد داده‌ها را بدون نیاز به ارسال آن‌ها از یک کامپوننت به کامپوننت دیگر، به اشتراک بگذارند. اگرچه Context API برای مدیریت وضعیت در پروژه‌های کوچک مناسب است، اما در پروژه‌های بزرگ به دلیل ایجاد رندرهای اضافی ممکن است کارایی مناسبی نداشته باشد. این مشکل به این دلیل است که هرگاه وضعیت در Context تغییر کند، همه کامپوننت‌های مشترک مجدداً رندر می‌شوند.

ایجاد Context: می‌توان Context را با استفاده از React.createContext ایجاد کرد و داده‌ها را به وسیله‌ی یک Provider به کامپوننت‌های فرزند ارسال نمود.
استفاده در پروژه‌های کوچک و متوسط: Context API بیشتر برای مواردی که به اشتراک‌گذاری وضعیت ساده بین تعداد محدودی از کامپوننت‌ها نیاز است (مانند وضعیت احراز هویت) مناسب است و در پروژه‌های بزرگ بهتر است از راهکارهای بهینه‌تری استفاده شود.
Recoil: Recoil یک کتابخانه مدیریت وضعیت جدید برای React است که با ویژگی‌های خاصی همچون مدیریت اتمی داده‌ها و پشتیبانی از رندرهای ناهمزمان شناخته می‌شود. این کتابخانه امکان مدیریت موثرتر و سریع‌تر وضعیت را فراهم می‌کند و به خوبی با ویژگی‌های جدید React مانند Suspense هماهنگ است.

مدیریت اتمی داده‌ها: Recoil وضعیت را به صورت اتمی (واحدهای کوچکتر) مدیریت می‌کند که امکان به‌روزرسانی بخشی از داده‌ها را بدون نیاز به رندر مجدد کل وضعیت فراهم می‌سازد.
هماهنگی با رندرهای ناهمزمان: Recoil به دلیل ساختار اتمی خود به خوبی با ویژگی‌های رندر ناهمزمان در React سازگار است و این امکان را فراهم می‌کند تا داده‌ها به صورت هدفمند بارگذاری شوند.

بهینه‌سازی هماهنگی وضعیت

استفاده از Selectorها در Redux: در برنامه‌های پیچیده، ممکن است برخی کامپوننت‌ها تنها به بخش خاصی از وضعیت نیاز داشته باشند. با استفاده از Selectorها می‌توانید تنها داده‌های مورد نیاز را از Store Redux دریافت کنید و از بارگذاری و رندرهای اضافی جلوگیری کنید. Selectorها به شما اجازه می‌دهند که به صورت هدفمند به داده‌های ذخیره شده دسترسی پیدا کنید و از محاسبات پیچیده تنها در صورت نیاز استفاده کنید.

import { createSelector } from 'reselect';

const selectItems = (state) => state.items;
const selectFilteredItems = createSelector(
  [selectItems],
  (items) => items.filter(item => item.visible)
);

انتقال وضعیت به کامپوننت‌های فرزند با استفاده از Context API: اگر برخی از کامپوننت‌ها نیاز به دسترسی به وضعیت مشترکی دارند، به جای قرار دادن آن در Context سطح بالاتر، می‌توان وضعیت را به کامپوننت‌های فرزند منتقل کرد تا از رندرهای اضافی جلوگیری شود. این کار به کاهش بار رندر کمک می‌کند و از به‌روزرسانی‌های غیرضروری در سطوح بالای کامپوننت جلوگیری می‌کند.

تفکیک Context و استفاده از Contextهای متعدد: یکی از روش‌های بهینه برای جلوگیری از رندرهای اضافی در Context API، ایجاد چندین Context جداگانه برای بخش‌های مختلف وضعیت است. به این صورت، زمانی که یک Context به‌روزرسانی می‌شود، تنها کامپوننت‌های مرتبط با آن Context رندر می‌شوند و نه کل برنامه.

استفاده از کتابخانه‌های بهینه برای مدیریت وضعیت‌های پیچیده: در پروژه‌های بزرگ و پیچیده، استفاده از Context API به تنهایی کافی نیست و باید از کتابخانه‌های مدیریت وضعیت پیشرفته‌تری مانند Redux یا Recoil استفاده کنید که ابزارهای پیشرفته‌ای برای هماهنگی وضعیت و بهبود عملکرد ارائه می‌دهند.

تکنیک‌های پیشرفته هماهنگی وضعیت

تجزیه وضعیت به بخش‌های مستقل (Modularization): در پروژه‌های بزرگ، بهتر است وضعیت‌ها را به چندین بخش مستقل تقسیم کنید تا هر بخش تنها زمانی که لازم است به‌روزرسانی شود.
استفاده از caching در وضعیت‌ها: برای کاهش فراخوانی‌های API و بارگذاری‌های مکرر، می‌توانید از کش استفاده کنید. با ذخیره داده‌ها در وضعیت و بارگذاری مجدد آن‌ها تنها در صورت نیاز، کارایی برنامه را افزایش دهید.
هماهنگ‌سازی با Local Storage یا Session Storage: در برخی موارد، وضعیت‌هایی که نیاز به ماندگاری دارند (مانند احراز هویت)، می‌توانند با استفاده از Local Storage یا Session Storage ذخیره شوند و تنها زمانی که ضروری است، بارگذاری مجدد شوند.
هماهنگ‌سازی وضعیت در React به ویژه در برنامه‌های پیچیده و بزرگ یک چالش مهم است که با استفاده از ابزارهای مناسب و تکنیک‌های بهینه می‌توان به کارایی بهتر و تجربه کاربری مطلوب‌تر دست یافت.

یادگیری و استفاده از Recoil

Recoil یک کتابخانه مدیریت وضعیت جدید و سبک است که به طور خاص برای سازگاری با React طراحی شده و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد وضعیت (state) را در برنامه‌های پیچیده و مقیاس‌پذیر به شکلی ساده و موثر مدیریت کنند. برخلاف بسیاری از کتابخانه‌های مدیریت وضعیت، Recoil به طور مستقیم با ویژگی‌های جدید React مانند Suspense و رندرهای غیرهمزمان سازگار است و به شما امکان می‌دهد وضعیت‌های پیچیده را با انعطاف بیشتری مدیریت کنید.

مزایای استفاده از Recoil

مدیریت موثرتر وضعیت با اتم‌ها: Recoil از ساختاری به نام “اتم” (Atom) برای مدیریت واحدهای کوچک وضعیت استفاده می‌کند. اتم‌ها کوچکترین واحدهای داده در Recoil هستند که می‌توانند به هر تعداد کامپوننت مشترک دسترسی داشته باشند و به صورت جداگانه به‌روزرسانی شوند. این ویژگی باعث می‌شود که رندرهای اضافی کاهش یابند و هر کامپوننت تنها در صورتی رندر شود که تغییراتی در داده‌های آن ایجاد شده باشد.

اتم‌ها و انتخابگرها (Selectors): در Recoil، علاوه بر اتم‌ها، انتخابگرها (Selectors) وجود دارند که به شما امکان می‌دهند داده‌ها را پردازش کنید و مقادیر جدیدی از داده‌ها را بر اساس نیازهای خاص ایجاد کنید. انتخابگرها شبیه به توابع محاسباتی هستند که می‌توانند داده‌های اتم‌ها را دستکاری کنند و نتایج به دست آمده را به کامپوننت‌ها ارسال کنند.
پشتیبانی از رندرهای غیرهمزمان: یکی از بزرگترین مزایای Recoil، سازگاری کامل با ویژگی‌های غیرهمزمان React مانند Suspense است. با استفاده از این قابلیت، Recoil به شما امکان می‌دهد داده‌ها را به صورت غیرهمزمان بارگذاری کنید و در زمان بارگذاری، کامپوننت‌ها را به کاربر نمایش دهید. به این ترتیب، می‌توانید بخش‌های مختلف برنامه را با انعطاف بیشتری مدیریت کرده و تجربه کاربری بهتری ایجاد کنید.

کاربرد Suspense با Recoil: هنگامی که از Recoil در کنار Suspense استفاده می‌کنید، می‌توانید داده‌ها را با تأخیر بارگذاری کنید و به جای انتظار طولانی، از کامپوننتی جایگزین (مانند یک اسپینر) در زمان بارگذاری داده‌ها استفاده کنید. این ویژگی برای بارگذاری داده‌های حجیم از سرور یا APIها بسیار مفید است و تجربه کاربری روان‌تری فراهم می‌کند.
سازگاری بالا و یادگیری ساده: Recoil از مفاهیم ساده و ساختار مشابه React پیروی می‌کند و توسعه‌دهندگان می‌توانند به سرعت آن را یاد بگیرند و پیاده‌سازی کنند. همچنین، ساختار منعطف و ساده Recoil آن را به گزینه‌ای عالی برای مدیریت وضعیت در پروژه‌های کوچک و بزرگ تبدیل کرده است.

ساختار و اجزای اصلی Recoil

اتم‌ها (Atoms): همانطور که گفته شد، اتم‌ها کوچکترین واحدهای وضعیت در Recoil هستند. هر اتم با یک key منحصر به فرد شناخته می‌شود و دارای مقدار پیش‌فرضی است. هنگامی که مقدار یک اتم تغییر می‌کند، تمام کامپوننت‌هایی که به آن اتم وابسته هستند، به‌روزرسانی می‌شوند.

import { atom } from 'recoil';

const countState = atom({
  key: 'countState', // شناسه منحصر به فرد
  default: 0,        // مقدار پیش‌فرض
});

انتخابگرها (Selectors): انتخابگرها به شما امکان می‌دهند که به جای ذخیره‌سازی وضعیت، محاسبات و دستکاری داده‌ها را انجام دهید. این انتخابگرها می‌توانند داده‌های مشتق شده از اتم‌ها را ارائه دهند و به راحتی قابل استفاده هستند. انتخابگرها به ویژه زمانی مفید هستند که نیاز دارید داده‌های پیچیده را از اتم‌ها دریافت و پردازش کنید.

import { selector } from 'recoil';
import { countState } from './path/to/atoms';

const doubledCountState = selector({
  key: 'doubledCountState',
  get: ({ get }) => {
    const count = get(countState);
    return count * 2;
  },
});

 

مثال عملی استفاده از Recoil

در این مثال، یک شمارنده ساده با استفاده از Recoil ایجاد می‌کنیم. در این مثال، وضعیت شمارنده به کمک یک اتم مدیریت می‌شود و هر زمان که کاربر دکمه افزایش را فشار می‌دهد، مقدار شمارنده به‌روزرسانی می‌شود.

import { atom, useRecoilState } from 'recoil';

// تعریف اتم برای ذخیره وضعیت شمارنده
const countState = atom({
  key: 'countState',
  default: 0,
});

function Counter() {
  const [count, setCount] = useRecoilState(countState);

  return (
    <div>
      <p>Count: {count}</p>
      <button onClick={() => setCount(count + 1)}>Increment</button>
    </div>
  );
}

 

در این کد، countState یک اتم است که مقدار اولیه آن صفر است. کامپوننت Counter از useRecoilState برای دسترسی به این اتم استفاده می‌کند و با هر کلیک روی دکمه، مقدار شمارنده را افزایش می‌دهد.

استفاده از انتخابگر در مثال

فرض کنید می‌خواهیم یک مقدار دیگر که دو برابر مقدار شمارنده فعلی است را در یک پاراگراف جداگانه نمایش دهیم. با استفاده از انتخابگر، می‌توانیم به راحتی این مقدار مشتق شده را ایجاد کنیم.

import { atom, selector, useRecoilValue, useRecoilState } from 'recoil';

const countState = atom({
  key: 'countState',
  default: 0,
});

// تعریف انتخابگر برای محاسبه دو برابر مقدار شمارنده
const doubledCountState = selector({
  key: 'doubledCountState',
  get: ({ get }) => {
    const count = get(countState);
    return count * 2;
  },
});

function Counter() {
  const [count, setCount] = useRecoilState(countState);
  const doubledCount = useRecoilValue(doubledCountState);

  return (
    <div>
      <p>Count: {count}</p>
      <p>Doubled Count: {doubledCount}</p>
      <button onClick={() => setCount(count + 1)}>Increment</button>
    </div>
  );
}

 

در این مثال، doubledCountState انتخابگری است که مقدار دو برابر شمارنده را محاسبه می‌کند و Counter آن را به صورت جداگانه نمایش می‌دهد. به این ترتیب، هر زمان که countState به‌روزرسانی شود، doubledCountState نیز به طور خودکار به‌روزرسانی می‌شود و کامپوننت Counter با مقدار جدید رندر می‌شود.

کاربردهای پیشرفته Recoil

اشتراک وضعیت بین کامپوننت‌ها: Recoil این امکان را فراهم می‌کند که چندین کامپوننت بدون نیاز به ارسال دستی props، به وضعیت مشترک دسترسی داشته باشند.
داده‌های غیرهمزمان و سازگاری با Suspense: با ترکیب Recoil و Suspense می‌توانید درخواست‌های API و بارگذاری داده‌ها را به شکل موثری مدیریت کنید.
مدیریت وضعیت‌های تو در تو: به کمک ساختار اتمی Recoil می‌توانید وضعیت‌های پیچیده و تو در تو را مدیریت کنید، به طوری که هر بخش از وضعیت به صورت جداگانه به‌روزرسانی شود.
Recoil با ساختار ساده و عملکرد پیشرفته خود، راهکاری عالی برای مدیریت وضعیت در برنامه‌های React فراهم می‌کند و برای پروژه‌هایی که نیاز به هماهنگی دقیق و بهینه‌سازی وضعیت دارند، گزینه‌ای بسیار مناسب است.

نتیجه‌گیری

بهینه‌سازی و مقیاس‌پذیری در React از جمله عوامل کلیدی برای توسعه برنامه‌های بزرگ و پیچیده هستند. در این مقاله، با مفاهیم و ابزارهای مهم برای بهبود عملکرد در React آشنا شدیم؛ از جمله پروفایلینگ عملکرد، استفاده از رندر سرور (SSR)، مدیریت وضعیت پیشرفته و هماهنگی آن با ابزارهایی مانند Redux، Context API و Recoil. همچنین به مزایا و روش‌های استفاده از هر ابزار و تکنیک پرداختیم و مثال‌هایی کاربردی برای هر یک ارائه دادیم.

پروفایلینگ عملکرد به شما کمک می‌کند تا به طور دقیق مشکلات و گلوگاه‌های برنامه را شناسایی و رفع کنید. رندر سرور (SSR) نیز با کاهش زمان بارگذاری اولیه و بهبود SEO، تجربه کاربری را به شکل قابل توجهی ارتقا می‌دهد. در بخش مدیریت وضعیت، یاد گرفتیم که ابزارهای مختلفی برای هماهنگی وضعیت وجود دارند و بسته به مقیاس و پیچیدگی پروژه، هر کدام می‌توانند مناسب باشند. Recoil نیز به عنوان یک ابزار جدید و پیشرفته، راهکاری انعطاف‌پذیر برای مدیریت وضعیت با استفاده از اتم‌ها و انتخابگرها ارائه می‌دهد.

با آگاهی از این تکنیک‌ها و استفاده صحیح از آن‌ها، می‌توانید برنامه‌هایی پایدار، سریع و با تجربه کاربری بهینه ایجاد کنید. امیدواریم این راهنمای جامع به شما در تسلط بیشتر بر مفاهیم بهینه‌سازی و مقیاس‌پذیری React کمک کرده و پروژه‌های شما را به سطح جدیدی از عملکرد و کارایی برساند.