آموزش ماژول‌ها و واردات (Modules) در JavaScript

در دنیای برنامه‌نویسی، به ویژه در زبان JavaScript، ساختاردهی کد و مدیریت وابستگی‌ها برای ایجاد پروژه‌های بزرگ ضروری است. ماژول‌ها و واردات (Modules) در JavaScript از ابزارهای کلیدی برای این ساختاردهی محسوب می‌شوند. ماژول‌ها به شما امکان می‌دهند تا کدهای خود را به بخش‌های کوچک‌تر و جداگانه تقسیم کرده و آن‌ها را به شکل بهتری مدیریت کنید. در این آموزش JavaScript، تمامی جنبه‌های ماژول‌ها و واردات (Modules) در JavaScript از سطح مبتدی تا پیشرفته را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

ماژول‌ها در JavaScript

ماژول‌ها در JavaScript از ابزارهای کلیدی برای ساختاردهی و سازماندهی کد به حساب می‌آیند و به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهند تا پروژه‌های بزرگ و پیچیده را به‌راحتی مدیریت کنند. در JavaScript، هر فایل می‌تواند به‌عنوان یک ماژول عمل کند و شامل کدهایی مانند توابع، متغیرها، کلاس‌ها و غیره باشد. این قطعه‌های کد مجزا را می‌توان به فایل‌های دیگر اضافه کرد یا از آن‌ها برای دسترسی به بخش‌های خاصی از برنامه استفاده کرد.

چرا از ماژول‌ها استفاده کنیم؟

۱. افزایش خوانایی کد

با تقسیم کد به ماژول‌ها، توسعه‌دهندگان می‌توانند کد خود را به بخش‌های کوچک‌تر و معنادارتر تقسیم کنند. هر بخش کد یک وظیفه مشخص را بر عهده دارد و این موضوع باعث می‌شود که کد خواناتر، ساده‌تر و راحت‌تر برای درک و رفع اشکال باشد. برای مثال، یک برنامه فروشگاهی ممکن است شامل ماژول‌هایی برای مدیریت محصولات، کاربران، پرداخت‌ها و غیره باشد که هر کدام از آن‌ها به طور جداگانه وظایف خود را انجام می‌دهند.

۲. مدیریت وابستگی‌ها

در پروژه‌های بزرگ، مدیریت وابستگی‌های کد بین فایل‌ها و توابع مختلف یک چالش است. با استفاده از ماژول‌ها، می‌توانیم هر ماژول را به‌صورت مستقل تعریف کنیم و فقط در جایی که نیاز است از آن‌ها استفاده کنیم. این کار به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که وابستگی‌ها را به‌راحتی کنترل کنند و از کدهایی که به آن‌ها نیاز ندارند در ماژول‌های دیگر استفاده نکنند. این کار همچنین باعث می‌شود که احتمال بروز خطاهای وابستگی کمتر شود و عیب‌یابی کد ساده‌تر شود.

۳. امنیت و محدودیت دسترسی

در JavaScript، کدهایی که در یک ماژول قرار دارند، به‌صورت پیش‌فرض تنها در همان ماژول قابل دسترسی هستند و سایر فایل‌ها یا ماژول‌ها نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند، مگر اینکه به‌طور صریح آن‌ها را صادر کنیم. این ویژگی به ما این امکان را می‌دهد که کنترل بیشتری بر روی دسترسی به کدهای داخلی خود داشته باشیم. به‌عنوان مثال، اگر تابعی به صورت داخلی در یک ماژول تعریف شده و نیازی به استفاده از آن در ماژول‌های دیگر نیست، می‌توانیم آن را به‌صورت خصوصی نگه داریم و از دسترسی غیرضروری به آن جلوگیری کنیم.

مزایای بیشتر استفاده از ماژول‌ها

افزایش قابلیت تست‌پذیری: هر ماژول می‌تواند به صورت مستقل تست شود که این امر به تسهیل فرآیند تست و تضمین کیفیت کد کمک می‌کند.
تسهیل در نگهداری و به‌روزرسانی کد: هر ماژول به‌صورت جداگانه قابل تغییر و به‌روزرسانی است و نیازی به تغییر کل کد پروژه نیست. این ویژگی باعث می‌شود که به‌روزرسانی کد آسان‌تر و بدون تأثیر بر بخش‌های دیگر باشد.
افزایش قابلیت استفاده مجدد کد: با تقسیم کد به ماژول‌ها، می‌توانیم از ماژول‌های مشخصی در پروژه‌های دیگر نیز استفاده کنیم، بدون نیاز به نوشتن مجدد کد.

مثال ساده

برای ایجاد یک ماژول، می‌توانیم یک فایل جدید جاوااسکریپت ایجاد کنیم که شامل توابع یا متغیرهایی باشد که قصد استفاده از آن‌ها را در بخش‌های دیگر داریم. به عنوان مثال، در فایل math.js می‌توانیم توابع ریاضی ساده‌ای مانند add و subtract را تعریف کنیم و سپس در فایل دیگری از آن‌ها استفاده کنیم.

// math.js
export function add(a, b) {
  return a + b;
}

export function subtract(a, b) {
  return a - b;
}

در فایل دیگری، به‌راحتی می‌توانیم این توابع را وارد (import) کرده و از آن‌ها استفاده کنیم:

// main.js
import { add, subtract } from './math.js';

console.log(add(5, 3)); // Output: 8
console.log(subtract(5, 3)); // Output: 2

این روش ساختاردهی به‌خصوص برای پروژه‌های بزرگ بسیار موثر است، زیرا هر بخش از کد به‌طور مستقل عمل می‌کند و می‌تواند به صورت جداگانه مورد استفاده قرار گیرد.

export و import در JavaScript

در JavaScript، ماژول‌ها به ما این امکان را می‌دهند که کدهای خود را به بخش‌های مختلف تقسیم کرده و هر بخش را به‌طور مجزا استفاده کنیم. برای تبادل داده و عملکرد بین این ماژول‌ها، از دو دستور export و import استفاده می‌کنیم. export برای صادر کردن محتوا از یک فایل یا ماژول استفاده می‌شود، و import برای وارد کردن محتوای صادرشده در فایل‌های دیگر به کار می‌رود.

export: صادر کردن محتوای ماژول

زمانی که بخشی از کد، مانند یک تابع، کلاس یا متغیر، قرار است در فایل‌های دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد، آن را با دستور export صادر می‌کنیم. این دستور به ما امکان می‌دهد که مشخص کنیم کدام بخش از کد باید در دسترس دیگر فایل‌ها یا ماژول‌ها باشد.

انواع export:

export نام‌گذاری‌شده (Named Export): به ما این امکان را می‌دهد که چندین تابع، کلاس یا متغیر را از یک فایل صادر کنیم و هر کدام را با نام مشخصی وارد کنیم.
export پیش‌فرض (Default Export): برای مواقعی که یک تابع یا کلاس اصلی وجود دارد که می‌خواهیم به‌عنوان صادرات پیش‌فرض فایل استفاده شود. این نوع export محدود به یک مورد در هر فایل است.
مثال‌های export:

// Named Exports
export function add(a, b) {
  return a + b;
}

export function subtract(a, b) {
  return a - b;
}

// Default Export
export default function multiply(a, b) {
  return a * b;
}

 

impor: وارد کردن محتوای ماژول

برای دسترسی به محتوای صادرشده از یک ماژول دیگر، از دستور import استفاده می‌کنیم. این دستور به ما امکان می‌دهد توابع، کلاس‌ها یا متغیرهای صادرشده را در فایل خود فراخوانی کرده و از آن‌ها استفاده کنیم.

انواع import:

واردات نام‌گذاری‌شده (Named Import): برای وارد کردن موارد خاصی از یک ماژول استفاده می‌شود و از نام‌هایی که در export استفاده شده، باید پیروی کند.
واردات پیش‌فرض (Default Import): می‌توانیم تنها یک مورد پیش‌فرض را وارد کنیم و آن را با نام دلخواه در فایل خود استفاده کنیم.
مثال‌های import:

// main.js

// Named Imports
import { add, subtract } from './math.js';

console.log(add(5, 3)); // Output: 8
console.log(subtract(5, 3)); // Output: 2

// Default Import
import multiply from './math.js';

console.log(multiply(5, 3)); // Output: 15

در مثال بالا، از add و subtract به‌عنوان واردات نام‌گذاری‌شده استفاده شده است و multiply به‌عنوان واردات پیش‌فرض تعریف شده است.

نکاتی درباره export و import:

محدودیت در import پیش‌فرض: فقط یک export default می‌تواند در هر ماژول وجود داشته باشد.
تغییر نام در هنگام import: در صورت نیاز می‌توانیم نام موارد صادرشده را هنگام وارد کردن تغییر دهیم.
مثال تغییر نام:

// main.js
import { add as addition, subtract as subtraction } from './math.js';

console.log(addition(5, 3)); // Output: 8
console.log(subtraction(5, 3)); // Output: 2

استفاده از export و import در JavaScript به ما کمک می‌کند تا کدهای خود را به روشی مدولار و مقیاس‌پذیر سازماندهی کنیم و از کدهای تکراری جلوگیری کنیم. این دو دستور پایه‌های مدیریت ماژول در JavaScript را تشکیل می‌دهند و استفاده بهینه از آن‌ها می‌تواند به توسعه‌دهندگان کمک کند تا کد خود را بهتر سازماندهی کنند و وابستگی‌ها را به‌طور موثری مدیریت کنند.

انواع مختلف واردات (Default, Named) در JavaScript

در JavaScript، ماژول‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که کدهای برنامه را به بخش‌های مستقل تقسیم کرده و به راحتی در فایل‌های دیگر استفاده کنیم. برای انتقال داده یا عملکرد بین ماژول‌ها، از دو نوع روش واردات استفاده می‌شود: واردات نام‌گذاری‌شده و واردات پیش‌فرض. هر یک از این روش‌ها برای موقعیت‌های مختلفی طراحی شده‌اند و استفاده از هر کدام به نیاز پروژه و ساختار کد بستگی دارد.

واردات نام‌گذاری‌شده (Named Export)

در واردات نام‌گذاری‌شده، چندین تابع، کلاس، یا متغیر می‌توانند از یک فایل صادر شوند و هر کدام با نام خاص خود وارد شوند. این روش بسیار انعطاف‌پذیر است و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا دقیقا مواردی را که نیاز دارند از یک فایل وارد کنند. به این ترتیب، می‌توان مجموعه‌ای از توابع یا متغیرهای مرتبط را در یک ماژول قرار داد و سپس به طور دلخواه در فایل‌های دیگر از آن‌ها استفاده کرد.

نحوه تعریف Named Export

برای صادر کردن یک تابع یا متغیر به صورت نام‌گذاری‌شده، کافی است در هنگام تعریف آن از کلمه کلیدی export استفاده کنیم. این دستور به JavaScript می‌گوید که این تابع یا متغیر از ماژول صادر شده و در دسترس فایل‌های دیگر قرار دارد.

مثال:

// math.js
export function add(a, b) {
  return a + b;
}

export function subtract(a, b) {
  return a - b;
}

export const PI = 3.14159;

در این مثال، فایل math.js سه جزء را صادر کرده است: توابع add و subtract و متغیر PI. این عناصر به عنوان Named Exports صادر شده‌اند و می‌توانند در فایل‌های دیگر وارد شوند.

نحوه وارد کردن Named Export

برای وارد کردن این اجزا در فایل دیگر، از دستور import استفاده می‌کنیم و نام‌های اصلی یا جدید را در آکولاد {} قرار می‌دهیم.

مثال:

// main.js
import { add, subtract, PI } from './math.js';

console.log(add(5, 3));        // Output: 8
console.log(subtract(5, 3));   // Output: 2
console.log(PI);               // Output: 3.14159

در اینجا، توابع add و subtract و متغیر PI از فایل math.js به فایل main.js وارد شده‌اند و به راحتی می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. لازم است که نام‌های واردشده با نام‌های اصلی همخوانی داشته باشند، مگر اینکه از تغییر نام استفاده کنیم.

تغییر نام در هنگام وارد کردن

گاهی ممکن است نیاز داشته باشیم نام واردات را تغییر دهیم تا با سایر اجزای کد همخوانی داشته باشد. برای این کار از کلمه کلیدی as استفاده می‌کنیم.

مثال:

import { add as addition, subtract as subtraction } from './math.js';

console.log(addition(5, 3));   // Output: 8
console.log(subtraction(5, 3)); // Output: 2

موارد استفاده از Named Export

واردات نام‌گذاری‌شده در مواردی که یک فایل حاوی چندین تابع، کلاس یا متغیر مرتبط است، کاربردی است. این روش باعث می‌شود که تنها آنچه لازم است وارد شود و بقیه کدهای موجود در فایل نادیده گرفته شود. این روش به بهینه‌سازی برنامه و کاهش حجم کد در صورت واردات غیرضروری کمک می‌کند.

واردات پیش‌فرض (Default Export)

واردات پیش‌فرض برای مواقعی مناسب است که یک تابع، کلاس یا متغیر اصلی وجود دارد که باید به عنوان محتوای اصلی فایل صادر شود. از آنجا که هر فایل تنها می‌تواند یک export default داشته باشد، این روش تنها یک عنصر را از یک فایل صادر می‌کند. استفاده از export default زمانی مفید است که می‌خواهیم نشان دهیم که این تابع یا کلاس، نمایانگر عملکرد یا داده اصلی فایل است.

نحوه تعریف Default Export

برای صادر کردن یک عنصر به عنوان صادرات پیش‌فرض، از export default استفاده می‌کنیم. این دستور به JavaScript می‌گوید که این جزء، صادرات پیش‌فرض فایل است.

مثال:

// greeting.js
export default function greet(name) {
  return `Hello, ${name}!`;
}

در اینجا، تابع greet به عنوان صادرات پیش‌فرض از فایل greeting.js صادر شده است. این تابع اصلی‌ترین عملکرد این فایل را نشان می‌دهد و نیازی به استفاده از {} در هنگام وارد کردن ندارد.

نحوه وارد کردن Default Export

در هنگام وارد کردن یک export default، می‌توانیم از هر نام دلخواهی استفاده کنیم و نیازی به تطابق با نام اصلی نیست.

مثال:

// main.js
import greet from './greeting.js';

console.log(greet('Alice')); // Output: Hello, Alice!

در اینجا، تابع greet با نام greet وارد شده و به سادگی در فایل main.js قابل استفاده است. نام وارد شده می‌تواند هر نام دیگری نیز باشد، زیرا این واردات پیش‌فرض است.

ترکیب واردات نام‌گذاری‌شده و پیش‌فرض

در JavaScript، می‌توان هر دو نوع واردات را از یک فایل داشت. به این ترتیب، می‌توانیم یک ماژول را با عملکرد اصلی به عنوان default export صادر کنیم و همچنین توابع یا متغیرهای دیگر را به عنوان named export داشته باشیم. این ترکیب در فایل‌های پیچیده‌تر و چندمنظوره بسیار مفید است.

مثال:

// math.js
export default function multiply(a, b) {
  return a * b;
}

export function add(a, b) {
  return a + b;
}

export function subtract(a, b) {
  return a - b;
}

در این مثال، multiply به عنوان صادرات پیش‌فرض و add و subtract به عنوان صادرات نام‌گذاری‌شده صادر شده‌اند. حال می‌توانیم این توابع را به صورت ترکیبی در فایل دیگری وارد کنیم.

وارد کردن هر دو نوع صادرات:

// main.js
import multiply, { add, subtract } from './math.js';

console.log(multiply(5, 3));   // Output: 15
console.log(add(5, 3));        // Output: 8
console.log(subtract(5, 3));   // Output: 2

در اینجا، تابع multiply به عنوان واردات پیش‌فرض و توابع add و subtract به عنوان واردات نام‌گذاری‌شده وارد شده‌اند. این ساختار ترکیبی به ما امکان می‌دهد که از تمام قابلیت‌های ماژول استفاده کنیم و از انعطاف بیشتری برخوردار شویم.

واردات نام‌گذاری‌شده و پیش‌فرض ابزارهای اساسی در JavaScript برای مدیریت و سازماندهی ماژول‌ها هستند. با انتخاب روش مناسب بر اساس نیازهای برنامه و ساختار ماژول، می‌توان کدی تمیزتر، قابل نگهداری‌تر و بهینه‌تر ایجاد کرد. این دو روش نه تنها خوانایی کد را افزایش می‌دهند بلکه به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا وابستگی‌ها را به طور دقیق و با کنترل بیشتری مدیریت کنند.

استفاده از ماژول‌ها در مرورگر و Node.js

در JavaScript، ماژول‌ها ابزاری قدرتمند برای سازماندهی و ساختاردهی کدها به حساب می‌آیند و به دو شکل در محیط‌های مرورگر و Node.js استفاده می‌شوند. هر دوی این محیط‌ها امکان استفاده از ماژول‌ها را فراهم می‌کنند، اما به دلیل تفاوت‌های فنی و نیازهای متفاوت در این دو محیط، نحوه پیاده‌سازی ماژول‌ها و استفاده از آن‌ها متفاوت است. در این بخش، نحوه استفاده از ماژول‌ها در مرورگر و Node.js را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کنیم.

ماژول‌ها در مرورگر

در مرورگرها، سیستم ماژول‌ها بر اساس استاندارد ES6 عمل می‌کند. برای استفاده از ماژول‌ها در مرورگر باید نوع فایل اسکریپت را به module تنظیم کنیم. این کار به مرورگر اعلام می‌کند که فایل جاوااسکریپت حاوی ماژول‌هاست و می‌تواند از دستورات import و export استفاده کند.

نحوه استفاده از ماژول‌ها در مرورگر

برای اینکه مرورگر بفهمد که فایل جاوااسکریپت ما یک ماژول است، باید از ویژگی type=”module” در تگ <script> استفاده کنیم. این ویژگی به مرورگر اجازه می‌دهد که ماژول‌ها را بارگذاری کند و آن‌ها را به صورت خودکار در یک حوزه جداگانه (Scope) اجرا نماید. این به این معناست که متغیرهای تعریف‌شده در ماژول به صورت پیش‌فرض به صورت عمومی در صفحه در دسترس نیستند و این امر از ایجاد تداخل نام‌ها جلوگیری می‌کند.

مثال استفاده از ماژول‌ها در مرورگر:

<!DOCTYPE html>
<html lang="en">
<head>
  <meta charset="UTF-8">
  <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
  <title>JavaScript Modules in Browser</title>
</head>
<body>
  <script type="module" src="main.js"></script>
</body>
</html>

در اینجا، فایل main.js به عنوان یک ماژول در مرورگر بارگذاری می‌شود. اگر main.js حاوی دستورات import یا export باشد، مرورگر به طور پیش‌فرض آن‌ها را پردازش می‌کند.

ویژگی‌ها و محدودیت‌های ماژول‌ها در مرورگر

اجرای غیرهمزمان: ماژول‌ها به صورت خودکار به صورت غیرهمزمان اجرا می‌شوند، به این معنا که مرورگر صبر نمی‌کند تا ماژول کاملاً بارگذاری شود و به پردازش دیگر اسکریپت‌ها ادامه می‌دهد. با این حال، امکان استفاده از defer برای کنترل بیشتر بر ترتیب اجرای اسکریپت‌ها وجود دارد.
ماژول‌های مبدأ متقابل (CORS): مرورگرها از محدودیت‌های مبدأ متقابل (Cross-Origin Resource Sharing) پیروی می‌کنند؛ بنابراین، اگر بخواهید از یک ماژول در دامنه دیگری استفاده کنید، باید از تنظیمات مناسب CORS استفاده کنید.
کشف خطاها: مرورگرها به دلیل استانداردهای امنیتی و نحوه بارگذاری ماژول‌ها، گزارش خطاها و اشکالات ماژول‌ها را به صورت دقیق و شفاف ارائه می‌دهند.

ماژول‌ها در Node.js

Node.js، به عنوان یک محیط اجرایی سمت سرور برای JavaScript، در ابتدا از سیستم ماژول CommonJS استفاده می‌کرد. در سیستم CommonJS، از دستورات require و module.exports برای وارد و صادر کردن ماژول‌ها استفاده می‌شد. اما از نسخه‌های جدیدتر، امکان استفاده از ماژول‌های ES6 در Node.js نیز فراهم شده است، که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که از دستورات import و export نیز استفاده کنند.

نحوه استفاده از ماژول‌های ES6 در Node.js

برای استفاده از ماژول‌های ES6 در Node.js، می‌توانیم یکی از دو روش زیر را به کار ببریم:

استفاده از پسوند .mjs

فایل‌های ماژول ES6 در Node.js با پسوند .mjs (Module JavaScript) شناخته می‌شوند. این پسوند به Node.js اعلام می‌کند که فایل مورد نظر یک ماژول ES6 است و از دستورات import و export پشتیبانی می‌کند.

مثال:

// math.mjs
export function add(a, b) {
  return a + b;
}

export function subtract(a, b) {
  return a - b;
}

سپس، می‌توانیم این ماژول را در فایل دیگری وارد کنیم:

// main.mjs
import { add, subtract } from './math.mjs';

console.log(add(5, 3));        // Output: 8
console.log(subtract(5, 3));   // Output: 2

 

تنظیم فایل package.json

به جای استفاده از پسوند .mjs، می‌توانیم در فایل package.json پروژه خود، نوع ماژول را به module تنظیم کنیم. این کار به Node.js اعلام می‌کند که همه فایل‌های .js باید به عنوان ماژول‌های ES6 پردازش شوند.

مثال:

// package.json
{
  "type": "module"
}

پس از تنظیم این گزینه، می‌توانیم از پسوند .js برای ماژول‌ها استفاده کنیم و به راحتی از دستورات import و export بهره ببریم.

ویژگی‌ها و محدودیت‌های ماژول‌ها در Node.js

سازگاری با CommonJS و ES6: Node.js از هر دو سیستم ماژول CommonJS و ES6 پشتیبانی می‌کند، اما باید توجه داشت که این دو سیستم قابل ترکیب نیستند؛ یعنی نمی‌توان در یک فایل از require و import به طور همزمان استفاده کرد.
کاربرد در سمت سرور: برخلاف مرورگرها، ماژول‌ها در Node.js نیاز به تنظیمات خاصی برای CORS ندارند، زیرا در محیط سمت سرور اجرا می‌شوند.
سرعت بارگذاری و حافظه: Node.js با بهینه‌سازی سیستم ماژول‌ها، دسترسی سریع‌تر به فایل‌ها و مدیریت بهتر حافظه را فراهم می‌کند.

استفاده از ماژول‌ها در JavaScript، چه در محیط مرورگر و چه در Node.js، به برنامه‌نویسان کمک می‌کند تا کدهای خود را سازماندهی کنند، عملکردهای مختلف را جدا کرده و به صورت مدولار به پروژه خود ساختار دهند. با آشنایی با تفاوت‌های نحوه استفاده از ماژول‌ها در مرورگر و Node.js، می‌توانیم از هر دو محیط به بهترین شکل بهره‌مند شویم و از مزایای ماژول‌ها در پروژه‌های جاوااسکریپت استفاده کنیم.

نتیجه‌گیری

ماژول‌ها و واردات (Modules) در JavaScript از ابزارهای مهم برای مدیریت و سازماندهی کد هستند که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند کدهای خود را به بخش‌های مستقل، خوانا و قابل نگهداری تقسیم کنند. با استفاده از ماژول‌ها، کد ما مقیاس‌پذیرتر و ایمن‌تر می‌شود و وابستگی‌ها به راحتی کنترل می‌شوند.

در مرورگر و Node.js، هر دو از ماژول‌های JavaScript پشتیبانی می‌کنند اما با رویکردها و تنظیمات متفاوتی که باید با آن‌ها آشنا شویم. مرورگرها نیاز به تنظیم type=”module” دارند، در حالی که در Node.js می‌توان با استفاده از فایل‌های .mjs یا تنظیم type: “module” در package.json، از ماژول‌های ES6 بهره‌مند شد.

آشنایی با تفاوت‌ها و کاربردهای واردات نام‌گذاری‌شده و پیش‌فرض و نحوه استفاده از ماژول‌ها در محیط‌های مختلف، به ما کمک می‌کند تا از قابلیت‌های JavaScript به طور کامل استفاده کرده و برنامه‌های مقیاس‌پذیر و بهینه‌تری ایجاد کنیم. با تسلط بر ماژول‌ها، توسعه‌دهندگان می‌توانند ساختار پروژه‌های خود را بهتر مدیریت کرده و کدی پاک‌تر و کاراتر بنویسند.